تولید آنتی بادی پلی کلونال علیه ناحیه 4 آنتی ژن محافظت کننده باسیلوس آنتراسیس در حیوانات آزمایشگاهی

چکیده آنتراکس (سیاه زخم یا شاربن) یک بیماری مشترک بین انسان و دام بوده و عامل آن باکتری باسیلوس آنتراسیس می باشد. فرم رویشی باسیلوس آنتراسیس دارای یک اگزوتوکسین سه جزیی بوده که شامل سه آنتی ژن حفاظت کننده (83 کیلو دالتون)، فاکتور کشنده (90 کیلو دالتون) و فاکتور ادم (89 کیلو دالتون) می باشد. آنتی ژن حفاظت کننده به عنوان یک ایمونوژن اولیه برای توسعه ایمنی حفاظتی علیه آنتراکس بررسی شده است. ژن از پلاسمید pXOI با جایگاه های آنزیمی BamHI و XhoI تکثیر و به کلونینگ وکتور و بعد از جداسازی به وکتور pET28a(+) همسانه سازی و به باکتری E.coli سویه BL21(DE3) ترانسفورم شد. ناحیه 4ژن آنتی ژن محفاظت کننده (PA) کلون شده در وکتور بیانی pET28a(+) به وسیله توالی یابی، PCR و آنالیز آنزیمی، هم چنین پروتئین تولیدی به وسیله SDS-PAGE مورد تایید قرار گرفت. بیان ژن PA با القای IPTG انجام و پروتئین تولید و تخلیص شده در 4 نوبت با فاصله 15 روز به موش و خرگوش تزریق شد. سپس آنتی بادی تولید شده از سرم موش و خرگوش جداسازی و توسط تست الایزا و وسترن بلات تایید گردید.

کلیدواژه ها:

باسیلوس آنتراسیس ، آنتی ژن محافظتی ، آنتی بادی پلی کلونال