اهمیت مدل های مشارکتی، آموزشی، بالینی در پرستاران: یک مطالعه مروری روایتی

مقدمه: آموزش بالینی بخش جدایی ناپذیر از آموزش پرستاری می باشد. یکی از راه های کسب اطمینان از توانمندی های دانشجویان پرستاری، فراهم نمودن آموزش بالینی موثر است. برای این منظور، آگاهی از نیازهای پرستاران جهت دستیابی به اهداف ذکر شده، ضروری است. لذا هدف از این مطالعه، مرور روایتی بر اهمیت انواع مدل های مشارکتی آموزشی بالینی به منظور برآورده کردن نیازهای مراقبتی سلامتی جامعه و نیازهای یادگیری دانشجویان می باشد.روش تحقیق: در این مطالعه مروری روایتی، جستجو در پایگاههای اطلاعاتی Science Direct ،PubMed، SID و نیز موتور کاوش Google Scholar در بین سال های 2005 تا 2017 انجام گرفت و تنها مقالات فارسی و انگلیسی بررسی و وارد مطالعه شدند. کلمات کلیدی انگلیسی مورد استفاده شامل : Clinical Education, Nursing Education, Education, Significance Collaborative و کلمات کلیدی فارسی نیز شامل: آموزش بالینی، آموزش پرستاری، اهمیت مشارکت بود.یافته ها: از مجموع چهار پایگاه داده، 526 مقاله مورد بررسی اولیه قرار گرفت، که از این میان10 مقاله واجد شرایط برای ورود به مطالعه بودند. آموزش بالینی، فرایندی است که دانشجو در آن با حضور بر بالین بیمار و به صورت تدریجی به کسب مهارت پرداخته و با استفاده از تجربیات و استدلال های منطقی کسب شده، برای حل مشکلات بیمار آماده می شود. مدلی که همه نیازهای برنامه پرستاری را بطور کامل اجرا کند وجود ندارد. در این مطالعه انواع مدل های مشارکتی آموزش بالینی شامل مدل سنتی، مدل راهنما (ناظر و ناصح) گنجانده شد، که موثرترین آنها، مدل آموزشی- مشارکتی بود.نتیجه گیری: ابعاد آموزش بالینی و فلسفه آن، نیاز به تامین امکانات، بازنگری ابزارها و فرایندهای ارزشیابی بالینی دارد. ارتقای عملکرد مربیان بالینی و جذب نیروی انسانی حرفه ای بر اساس مدل پیشنهادی، می تواند در بهبود وضعیت آموزش بالینی مفید واقع گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش بالینی ، شیوه مشارکت ، مدل ، مروری