بررسی ساختار جمعیت اسب های بومی استان اردبیل با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای

این مطالعه با هدف بررسی تنوع ژنتیکی و ساختار ژنتیکی اسب های منطقه اردبیل با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای انجامشد.نمونه برداری از اسبهای مناطق مختلف استان اردبیل که شامل اسب های موجود در روستاها و باشگاه های پرورش اسب بودانجام گرفت وDNA ژنومی از با استفاده از کیت استخراج گردید و در نهایت با استفاده از هشت پرایمر اختصاصی جایگاه ریزماهواره ای تکثیر گردید و جهت تعیین ژنوتیپ هر کدام از جایگاه ها از الکتروفورز بر روی ژل اکریا آمید استفاده شد. نتایج اینمطالعه نشان داد که تعداد آلل های جایگاه های مورد نظر بین 13 تا 29 متغییر بودند میانگین تعداد آلل های مشاهده شده19/938 بود و به طور کلی میزان تمایز ژنتیکی مارکرها بین 0/024-0/005 به دست آمد. بیشترین هتروزیگوسیتی مشاهده شده در جایگاه های LEX54/ASB02 با فراوانی 1 و کمترین هتروزیگوسیتی در جایگاه های LEX33/HMS 03 با فراوانی 0/837بدست آمد بطور کلی میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده در دو جمعیت 0/931 به دست آمد.بیشترین و کمترین مقدار شاخص شانون به ترتیب در جایگاه COR058 (3/235) و LEX54 (2/269) برآورد گردید.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، اسب های بومی اردبیل ، شاخص شانون ، نشانگر ریزماهواره ای