کاربرد زیست فناوری در بهینه سازی تولید بایواتانول به عنوان سوخت زیستی

افزایش قیمت نفت،کاهش پیوسته منابع سوخت های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی، جایگزینی سوخت های فسیلی را با سوخت های زیستی تاکید می کند. بایواتانول به عنوان اتانول تولید شده با استفاده از مواد بیولوژیکی یا بیوماس گیاهی معرفی می شود. از جمله مزایای بایواتانول به عنوان منبع سوخت، سمیت پایین وقابل تجزیه بودن است. استخراج، فراوری و سوخت ناقص سوخت های فسیلی منجر به آلودگی منابع آب، خاک و هوا می شود، در حالیکه بایواتانول آلودگی زیست محیطی ایجاد نمیکند. بایواتانول منجر به کاهش دی اکسیدکربن، نسبت به سوخت های فسیلی می شود. از مهمترین منابع تولید بایواتانول، ترکیبات لیگنوسلولزی مانند ضایعات کشاورزی و صنعتی است. مشکل عمده در تولید بایو اتانول از این ترکیبات مربوط به حذف لگنین است. به علاوه کمبود میکروارگانیزم با توانایی تخمیر تمام قند های ساده عامل محدودکننده استفاده از این ترکیبات به منظور تولید اتانول تجاری در صنعت است. بیوتکنولوژی با مهندسی ژنتیک گیاهان و مهندسی متابولیک میکرو ارگانیزم ها ابزار مناسبی جهت بهینه کردن تولید بایواتانول را فراهم کرده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، بایو اتانول ، گیاه ، میکروارگانیزم ، مهندسی ژنتیک ، ترکیبات لیگنوسلولزی