بهینه سازی طراحی چندموضوعی یک هواپیمای بی سرنشین و انتخاب حل نهایی براساس تابع درجه رضایت مندی فازی

در این مقاله، یک ساختار جامع برای بهینه سازی طراحی چندموضوعی هواپیماهای بی سرنشین بیان و سپس جهت اعتبارسنجی آن بهینه-سازی طراحی هواپیمای بی سرنشین Predator MQ-1 مورد بررسی قرار گرفته است. موضوعات درگیر در آنالیز چندموضوعی عبارتند از: عملکرد، آیرودینامیک، تخمین جرم، مرکز جرم و ممان اینرسی ها، تخمین مشتقات پایداری و کنترل، تریم و تخمین مشخصه های پایداری دینامیکی. کمینه سازی وزن برخاست و نیروی پسآی فاز سیر هدف های در نظر گرفته شده در این تحقیق می باشند. از آنجایی که دو تابع هدف در نظر گرفته شده است از الگوریتم ژنتیک چندهدفه ( با مفهوم مرتب سازی نامغلوب) به عنوان بهینه ساز استفاده شده است که قادر به ایجاد مجموعه ای از حل های بهینه تحت عنوان پرتو فرانت می باشد. جهت انتخاب یک حل نهایی از میان پرتو فرانت ها در این مقاله روشی بر مبنای منطق فازی تحت عنوان درجه رضایت مندی مطرح گردیده است. از نقاط قوت این تحقیق می توان به جامعیت آن (تعداد موضوعات درگیر در طراحی، تعداد متغیرهای طراحی و قیود مساله) و همچنین ارائه یک روش ساده و موثر جهت انتخاب حل نهایی اشاره کرد. نتایج بهینه سازی نشان دهنده کارآمدی ساختار تدوین شده و همچنین روش پیشنهادی می باشند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی طراحی چندموضوعی ، هواپیمای بی سرنشین ، تابع درجه رضایت مندی ، منطق فازی