بهره گیری از رویکرد توسعه میان افزا درراستای ساماندهی بافت فرسوده شهری نمونه موردی شهر زنجان

شرایط کالبدی بافت های فرسوده را نمی توان با یک برنامه ریزی کوتاه مدت بهبود داده و به یک بافت پویا تبدیل نمود ولی می توان با اجرای طرحهای بلند مدت و اجرای طرح هایی که به پویایی فضای شهری (پارک، بوستان، مراکز تجاری و ...) کمک نموده و بهسازی و نوسازی این بافت را تسریع می نماید اقدام نمود. در این راستا در این پژوهش با استفادهاز شاخص های شناسایی بافت فرسوده، و مدل تحلیل سلسله مراتبی ( AHP ) به شناسایی این بافت ها در شهر زنجان اقدام شد و در ادامه با توجه به موقعیت و شرایط کالبدی محدوده های شناسایی شده به امکان سنجی محدوده هایی که قابلیت ایجاد طرح های توسعه جدید را دارا می باشند، اقدام نمود. نتایج پژوهش نشان می دهد که 284 هکتار از اراضیمحدوده شهر زنجان جزو بافت فرسوده بوده و در ادامه با استفاده از شاخص های دسترسی، کاربری اراضی، مساحت قطعات، مالکیت و شاخص های کالبدی به شناسایی محدوده هایی که قابلیت توسعه درون افزا را دارا می باشند، اقدام شدکه نتایج نشان می دهد که اراضی که جزو محدوده بایر شهر بوده، مساحت قطعات آنها از یک هکتار بیشتر می باشدو دسترسی مناسبی به شبکه ارتباطی دارند دارای بالاترین قابلیت برای اجرای طرحهای توسعه میان و دورن افزا می باشند. بعد از شناسایی محدوده های قابل توسعه با توجه به نوع کاربری موجود در هر محله، به پیشنهاد نمودن کاربری که می تواند نقش توسعه میان افزا را داشته باشد، اقدام نموده شد.

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، بافت فرسوده ، شهر ، زنجان