امکان سنجی توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر

در قرن اخیر، رشد جمعیت شهری، کاهش جمعیت روستایی، از بین رفتن زمین های کشاورزی و بهره برداری بیش از توان محیط زیست، باعث مشکلات فراوانی شده است. کشاورزی شهری، موضوع نسبتا جدیدی است که توسعه آن موجب ارتقا کیفی محیط زیست و افزایش پایداری شهرها می گردد . این پژوهش با هدف امکان سنجی توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، کارشناسان شهرداری اسلامشهر هستند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک، نمونه پژوهش از میان آنها انتخاب شد. با بهره گیری از مدل SWOT که از مهم ترین مدل های برنامه ریزی راهبردی محسوب می شود، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدهای توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر بررسی و شناسایی شد. بر اساس نتایج تحقیق، در ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (ضعف و قوت) جمع نمره های نهایی 2/30 شده است که نشان می دهد نقاط ضعف از نقاط قوت بیشتر است. ماتریس عوامل خارجی (تهدید و فرصت) با مجموع امتیاز 2/56 نشان دهنده آن است که فرصت ها از تهدیدها وزن بیشتری دارند. بنابراین، راهبرد محافظه کارانه بهترین راهبرد جهت حرکت به سمت ترویج و توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر است. در انتها با استفاده از ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی، مناسبترین راهبردها برای توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

امکان سنجی ، کشاورزی شهری ، مدل SWOT ، ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی ، شهرستان اسلامشهر