از معماری بومی تا توسعه ی گردشگری مطالعه موردی: استان مازندران

یکی از گزینه هایی که امروزه به دلیل شهرنشینی و آلودگی محیط های شهری، ذهن بسیاری از سیاستمداران ، برنامه ریزان و مجریان سرمایه گذاری توسعه روستایی را به خود مشغول کرده ، ایجاد و گسترش صنعت گردشگری (توریسم) روستایی می باشد که به عنوان یکی از صنایع مهم و اساسی در بخش اقتصاد و فرهنگ ، می تواند نقش مهمی در کاهش فشارهای روحی و روانی شهرها و همچنین جلوگیری از مهاجرت های بی رویه روستاییان به شهرها ایفا نماید. گردشگری روستایی شامل انواع گردشگری با برخورداری از تسهیلات و خدمات رفاهی در نواحی روستایی است که امکان بهره مندی از منابع طبیعی و جاذبه های طبیعت را همراه با شرکت در زندگی روستایی (کار در مزرعه و کشاورزی) فراهم می آورد هدف از این مقاله شناخت راه های توسعه گردشگری روستایی مبتنی بر معماری بومی است . این پژوهش با استفاده از روش تحقیق توصیفی تاریخی به ادبیات موضوع حوزه گردشگری و همچنین اقتصاد گردشگری و مسائل پیرامون کارآفرینی و پیوند آن با معماری می پردازد و پس از آن با استفاده از روش تحقیق مطالعه موردی به مطالعه روستاهای هدف گردشگری و قابلیت های جذب گردشگر در پیوند با موضوع اشتغال زایی و کارآفرینی می پردازد. یافته های این مقاله نشان می دهد که استان مازندران با روستاهای هدف گردشگری روستایی با قابلیت های مختلف که دارای قابلیت های معماری بومی نیز هستند به دسته های گوناگون از قبیل گردشگری سلامت- گردشگری معیشت-گردشگری مذهبی و ... تقسیم شده که مبتنی بر آن می توان گردشگری را تحت اشتغال توسعه داد .

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، معماری بومی ، توریسم ، اشتغال زایی ، توسعه گردشگری