تغییر صحت ارزیابی ژنومیک در اثر استفاده از فنوتیپ حیوانات و نشانگرهای نزدیک به مکان ژن های کنترل کننده صفات

در این مطالعه تاثیر تخمین ارزش های اصلاحی ژنومیک با استفاده از نشانگرهای واقع شده در محدوده ژن های موثر بر صفت در مقایسه با استفاده از نشانگرهای قرارگرفته بر روی همه قسمت های ژنوم و همچنین اثر تعداد نسل بین گروه مرجع و تایید بر صحت ارزیابی ژنتیکی، در صورت استفاده از رکودهای فنوتیپی گروه مرجع، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از نشانگرهایی که نزدیک به ژن های موثر بر صفات هستند، صحت تخمین ارزش های اصلاحی را افزایش می دهد. همچنین افزایش تعداد نسل بین گروه مرجع و گروه تایید باعث کاهش صحت برآورد ارزش های اصلاحی می شود. در انتخاب ژنومیک اثر QTL ها بین نشانگرهای مجاور تقسیم می شود. هرچه تعداد نسل بین گروه مرجع و گروه تایید بیشتر باشد، ساختار ترکیب نشانگرها تغییر بیشتری پیدا می کند و در نتیجه صحت برآورد ارزش های اصلاحی کاهش بیشتری می یابد.

کلیدواژه ها:

گروه مرجع ، گروه تایید ، رکود فنوتیپی