عوامل موثر بر تقاضا برای بیمه نامه آتش سوزی در ایران، یک مطالعه سری زمانی

زمینه و هدف: یکی از مهمترین ابعاد مدیریت خطر حوادث و بلایا به ویژه در زمانبروز بلایا، کاهش مخاطرات مالی و توانایی در واکنش مقتضی برای جبران خسارات احتمالی است. ماهیت بیمه بر اساس عدم قطعیت از آینده، و نیز میزان خسارات وارد شده به افراد میباشد. لذا اقتضای ذات ریسک گریز انسانها این است که پیش از بروز حوادث و تحمیل خسارات آنها، میزان عدم قطعیت خود را از طریق سازوکارهای بیمه ای به حداقل رساند. در دنیای کنونی انسانها خود را در برابر حوادث و پیامدهای مالی نامطلوب مترتب بر آن از طریق انواع بیمه ها، محافظت میکنند. ازجمله چالشهای پیش روی سیاست گذاری و مدیریت خطر حوادث و بلایا در کشورمان، ضریب پایین نفوذ بیمه برای جبران خسارات وارد شده به افراد میباشد. ضریب نفوذ به مفهوم سهم کل درآمدهای ناشی از حق بیمه از کل تولید ناخالص ملی )داخلی( یک کشور است. از طرف دیگر وفور بلایای طبیعی و انسانساخت در کشورمان طی نیم قرن گذشته قابل ملاحظه بوده و در مقابل سازوکارهای جبرانی بهویژه ازنظر مالی پاسخگوی زیانهای وارده نبوده و همواره دولتها از طریق تخصیص متممهای بودجهای و یا از محل صندوق ذخیره ارزی ناگزیر به جبران خسارتها بوده است. با توجه به این چالشها در ایران، مطالعه حاضر به دنبال بررسی ارتباط بین میزان تقاضا برای بیمه نامه های آتش سوزی و متغیرهای منتخب کلان اقتصادی و اجتماعی بر آنها برای دوره زمانی 1382 تا 1396 میباشد.نتیجه گیری: بنظر میرسد که در بین مردم ایران درک ریسک مخاطرات و تبعات آن مانند آتش سوزی طی بیش از یک دهه اخیر، چندان جایگاهی نداشته است. علیرغم افزایش تعداد بیمه نامه های آتش سوزی صادر شده طی دوره موردنظر ولی هنوز بخش عمده خانواده های ایرانی خود را در برابر آتش سوزی بیمه نکرده و این مسئله باید به صورت جدی در سیاستگذاریهای بیمه ای دولت مورد بازنگری قرار گیرد. افزایش ضریب نفوذ بیمه در ایران با توجه به وفور حوادث در کشور، بنظر امری اجتناب ناپذیر است و علاوه بر مداخلات آموزشی و آگاهی دهنده، اصلاح در قوانین ساخت وساز مسکن ضروری مینماید.

کلیدواژه ها:

آتش سوزی ، بیمه آتش سوزی ، مدیریت بخطر حوادث و بلایا ، درک خطر ، سری زمانی