شناخت ویژگی های ساختاری طراحی معماری پایدار با تاکید بر حفظ محیط زیست

معماری پایدار یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده ای زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. معماری پایدار در واقع زیر مجموعه ی طراحی پایدار است و شاید بتوان آن را یکی از جریان های مهم معاصر به حساب آورد که عکس العملی منطقی و علمی در برابر مسائل و مشکلات عصر صنعت به شمار میرود. به همه محیطهایی که در آنها زندگی جریان دارد، گفته میشود. مجموعهای از عوامل فیزیکی خارجی و موجودات زنده که با هم در کنش هستند محیط زیست را تشکیل میدهند و بر رشد و نمو و رفتار موجودات تاثیر میگذارند.پایداری در لغت نامه دهخدا به معنای بادوام و ماندنی آمده است. در فرهنگ معین این واژه به معنای پایدار بودن پایداری کردن و استقامت نشان دادن است. اصطلاح پایداری برای اولین بار توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست در سال 1986 به کار رفت. این اصطلاح دنیایی را به تصویر می کشد که در آن نیازهای جوامع انسان امروزی بدون آسیب رساندن منابع و ذخیره سازی آن برای نسل های آینده برآورده می شود.محیط زیست عبارت ترکیبی از دانشهای متفاوت در علم است که شامل مجموعه ای از عوامل زیستی و محیطی در قالب محیط زیست و غیر زیستی (فیزیکی، شیمیایی) است که بر زندگی یک فرد یا گونه تاثیر میگذارد و از آن تاثیر میپذیرد . امروزه این تعریف غالبا به انسان و فعالیتهای او مرتبط میشود و میتوان محیط زیست را مجموعه ای از عوامل طبیعی کره زمین، همچون هوا، آب، اتمسفر، صخره، گیاهان و غیره، که انسان را احاطه میکنند خلاصه کرد.تحقیق حاضر به صورت کمی به معرفی مفاهیم اشاره شده و تاثیر آن ها بر پایداری و حفظ محیط زیست پرداخته و سعی در فهم هرچه دقیق تر مفاهیم اشاره شده دارد و درصدد توسعه دانش طراحی و برنامه ریزی در جهت ارتقای روابط شهروندی است. همچنین با شیوه استدلالی، به منابع معتبر کتابخانه ای، اسنادی نیز ارجاع شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، محیط زیست ، اقلیم ، معماری پایدار