بررسی رویکرد بازآفرینی هویت معماری ایرانی مطاله موردی بر اساس طراحی سفارت ایران در عراق شهر سلیمانیه

بناهای دیپلماتیکو خصوصا سفارت خانه ها نماینده یک کشور بیگانه در پایتخت یا در شهرهای مهم کشور میزبان هستند. مهم ترین بنای دیپلماتیک هر کشوری سفارتخانه آن کشور است که پل ارتباطی بامردم، ارائه خدمات کنسولی و نیز فعالیت های فرهنگی جزء لاینفک این بنا در خاک میزبان می باشد که امروزه با توجه به گسترش روابط دیپلماتیک و نقش آن در روابط بین المللی دولت ها بسیاری از کشورها اقدام به ساخت و احداث سفارت خانه هایی کرده اند که متجلی از فرهنگ و آثار معماری کشور مهمان و همچنین ارج نهادن به شاخصه های فرهنگی و معماری کشور میزبان دارد. در حال حاضر ایران نیز تمایل به گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با عراق دارد. بنابراین ساخت بناهای دیپلماتیک ضروری به نظر می رسد. سران ایرانی همواره در پی بهره گیری از توان خاک عراق و بهبود روابط دو کشور بوده اند. عراق از کشورهای اصلی مقصد مهاجرت ایرانیان برای کار و زیارت است و بنای سفارتخانه می تواند بستر مناسب برای گسترش روابط فرهنگی دو کشور ایجاد نماید. مبحث هویت از مباحث اصلی در معماری دیپلماتیک به شمار می آید. در این مقاله طراحی سفارتخانه ایرانی با تاکید بر بازآفرینی هویت معماری ایرانی صورت گرفته است. در مبحث هویت معماری ایرانی سعی شده بیشتر نه با دید تاریخی که با دیدی تحلیلی به معماری ایرانی نگاه شود. همچنین ویژگی های متداوم و پایدار معماری ایرانی به طور کلی مورد بررسی قرار گیرند. طرح سفارتخانه ایران در سلیمانیه عراق باید ازطرفی بیانگر معماری ایرانی باشد و از طرف دیگر با معماری مدرن سازگار بوده و از تکنولوژی و توان های مختلف عراق بهره ببرد.

کلیدواژه ها:

معماری دیپلماتیک ، هویت مکان ، هویت معماری ، معماری ایرانی ، سفارت خانه