ارزیابی حس تعلق مکانی و عوامل موثر در محیط های فرسوده شهری مطالعه موردی محله باقرآباد رشت

حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباط درونی با محیط قرار می دهد. به طوریکه فهم و احساس فرد با زمینه معنایی پیوند خورده و یکپارچه میشود. همچنین حس مکان به مفهوم عاطفه، محبت قضاوت و تجربه کلی مکان یا توانایی آن در ایجاد حس خاص یا تعلق در افراد است. این حس حاصل ارتباط درونی انسان، تصورات ذهنی او و ویژگیهای محیطی است که از یک سو ریشه در تجربه هایی همچون ذهنی اجتماع و ، فرهنگ، تاریخ، سنت، خاطره ها دارد. احساس تعلق و دلبستگی به مکان سطح بالاتری از حس مکان است که در هر موقعیت و فضا به منظور بهره مندی و تداوم حضور انسان در مکان نقش تعین کننده ای میابد. تعلق مکانی به این معناست که مردم خود را به واسطه مکانی که در آن به دنیا آمده و رشد کرده اند تعریف میکنند. این حس به گونه ای به پیوند فرد با مکان منجر می شود که انسان خود را جزئی از مکان می داند و براساس تجربه های خود، از نشانه های معانی و عملکردها، نقشی را برای مکان در ذهن خود متصور می سازد .این نقش نزد او منحصر به فرد و متفاوت می باشد و در نتیجه مکان برای او مهم و قابل احترام میشود. در این رابطه دلبستگی به مکان به عنوان یک مفهوم، رابطه و نقطه اتصال بین مردم و مکان این دلبستگی مبنای نحوه ارتباط و تعامل عاطفی مثبت انسان با فضاست و به واسطه خصوصیات فردی ، جمعی، فرهنگی و اجتماعی ایجاد میشود. هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی حس تعلق مکانی در بافت فرسوده شهری محله باقرآباد شهر رشت میباشد. در ادبیات نظری تحقیق سعی بر آن شده است تا به سطوح مختلف تعلق مکانی اشاره شود و تعلق مکانی از دیدگاه ها و مکاتب مختلف مورد بررسی قرار گید همچنین از نرم افزار SPSS و آزمونهای تی تک نمونه ای و اسپیرمن برای تحلیل نتایج پرسشنامه استفاده شد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده شهری ، حس تعلق ، محله باقرآباد.