سیرتاریخی ساختارتربیت معلم(دارالمعلمین،دارالمعلمات،دانش سرای مقدماتی،دانش سرای عالی،دانش سرای عشایری،دانش سرای روستایی،مراکز تربیت معلم ودانشگاه فرهنگیان)

امروزه تعلیم وتربیت از دشوارترین،ظریف ترین وپرثمرترین امورانسانی وامری پرارج به حساب می آید.نقش معلمان در این امر بسیار حساس،مهم،موثر وسازنده است.باایجاد وگسترش تشکیلات تربیت معلم وارائه برنامه های متنوع ومتناسب میتوان معلمانی تربیت کرد که مهارت ها وفنون لازم را در ابعاد انسانی وادراکی کسب کنند و بتوانند از هنر ،علم و تجربه خود در تبدیل انسان های خام به انسان های خلاق،بالنده ومتعادل بهره گیرد.موسسات تربیت معلم درعصر کنونی جایگاه ورسالت ارزنده ای در نظام تعلیم وتربیت کشوردارند.هدف اساسی این مقاله بررسی سیر تاریخی ساختارتربیت معلم در نظام آموزش وپرورش ایران که از تاسیس دارالفنون در 1268 ه .ق ووزارت علوم درسال 1272 ه.ق آغازشده واز سال 1297 ه.ش،مراکزتربیت معلم رسما تاسیس وتاکنون گسترش یافته است.با توجه به ماهیت پژوهش، روش مورد استفاده مروری تحلیلی میباشد ومحقق با بهره گیری از منابع کتابخانه ای وپایگاه های اطلاعاتی به تجزیه وتحلیل این امر پرداخته است.موضوع تربیت معلم وسیرتاریخی ان در اموزش وپرورش معاصر ایران ازموضوعات مهمی است ؛ که می تواند حال واینده را به گذشته پیوند دهد وبه مدیران وبرنامه ریزان تعلیم وتربیت ایران در برنامه ریزی های اینده یاری دهد،ازاین رو ،در این مقاله ابتدا گریزی برنیاز مبرم بشر به تعلیم وتربیت ومفهوم وفلسفه ان وسپس به مفهوم تربیت معلم،اهمیت وضرورت ان وهمچنین سیر تاریخی تربیت معلم پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

تعلیم وتربیت ، تربیت معلم ، سیر تاریخی ساختار تربیت معلم