واکاوی تفسیری مفهوم طغیان با تاکید بر آیه 6 سوره ی علق

یکی از مسائل مھم و قابل تامل در آیات آغازین قرآن کریم مسئله طغیان انسان است؛ مسئله ای که اھمیت ضرورت آن را می توان، در اولویت طرح مسئله طغیان در آغاز وحی، به خوبی مشاھده کرد. قرآن کریم با پرداختن به ابعاد مختلف این مسئله، اعم از علل و عوامل پدیداری آن، علائم، نشانه ھا و درمان آن، زمینه رشد و کسب مکارم اخلاق را برای ھر انسان طالب سعادت فراھم می سازد. ھمچنین در آیات قرآن می توان تاکید ویژه ای بر اھمیت درمان طغیان مشاھده کرد. احساس بی نیازی (استغنا)، خود برتربینی (استکبار)، رفاه زدگی، عدم تزکیه و تھذیب نفس، از جمله مھمترین عوامل پدیداری طغیان در قرآن کریم معرفی شد اند. این عوامل با علائمی چون: بخل، دنیاپرستی، کینه ورزی و دشمنی با یکدیگر و تاثیرپذیری از جریانات انحرافی بروز و ظھور پیدا می کند. آیات نورانی وحی و روایات ارزشمند معصومین (علیه السلام) موثرترین راه ھای درمانی طغیان را کسب تقوای الھی، تزکیه و تھذیب نفس، یاد مرگ و توجه به معاد، درک حضورخداوند متعال، توجه به خلقت خود و اظھار نیاز به درگاه بی نیاز می دانند. بی تردید با بھره مندی از این روش ھا می توان از بروز چالش ھای جدی رفتاری در اجتماعات انسانی جلوگیری کرد و زمینه را برای شکل گیری جامعه مطلوب دینی و انسانی فراھم ساخت.

کلیدواژه ها:

طغیان ، طاغوت ، تقوا ، قرآن ، خود برتربینی