شاهنامه شناخت فرامرزی با نظر به کلیت نسخ خطی آن در کشورهای آلمانی زبان

چندان نامعمول نیست که اثری ادبی همواره در خاستگاه خود یا اندک زمانی برون از آن، محبوب و پرمخاطب باشد. جایشگفت آن است که این اثر به حیطه ی ادب حماسی و ملی تعلق گیرد اما رهیده از تنگنای ملیت، در همه ی ادوار بازتابو اقبالی جهانی یافته و مرزهای زبان، فرهنگ، زمان و مکان را درنوردد. شاهنامه ی حکیم فردوسی توسی، نمونه ی بارزچنین میراث ادبی ملی و جهانی ست که روزگاری پیوسته مورد توجه، تقلید و منبع الهام نویسندگان و شعرای فارسیزبانو غیرفارسیزبان بوده و اکنون نیز دیرزمانیست وسیله و غایت فراشاهنامه نگاری و شاهنامه پژوهی در ایران و جهان می-باشد. البته سهم ملل آلمانیزبان از این نگاه ویژه به شاهنامه و پژوهش دربارهی آن، بیش از سایرین است. پس شایستهاست در راستای این مطالعات، شناخت و بررسی بسیاری از زیرشاخه ها و مباحث نوشته ی حاضر را که می توانند راهگشایتحقیقات (همسوی) آینده و روشنگر نقاط مبهم و تاریک مطالعات پیشین باشند، از نظر دور نداریم. از این جمله اند:پیشینه- ، اکنون، چشماندازها و دستاوردهای شاهنامهپژوهی در قلمرو آلمانیزبان، اهمیت سراینده و نقش های شاهنامه در ادب آلمانی به واسطه ی نسخ خطی آن، بررسی بسترها و دلایل ماندگاری شاهنامه و استمرار شاهنامه دوستی/- پژوهی آلمانی زبانان و میل همیشگی به ترجمه و بازآفرینی این شاهکار ادبی، تاکید بر رابطه ی نسخ خطی شاهنامه با پژوهش-های پیرامون آن، تقابل چاپ (ها) و نسخ رنگارنگ این اثر توسط صاحبنظران آلمانی (زبان) و غیره.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ی فردوسی ، نسخ خطی ، میراث ادبی ، شاهنامه پژوهی فرامرزی ، فراشاهنامه نگاری ، شاهنامه در آلمان