مروری بر پروتکل های مسیریابی مبتنی بر مکان در شبکه های موردی بین خودرویی

شبکه های موردی بین خودرویی نوع خاصی از شبکه های موردی سیار محسوب میشوند. گره های VANET برخلاف گره های MANET بسیار سریع حرکت میکنند. حفظ یک مسیر ثابت و پایدار برای انتشار پیغامهای فوریتی و هشداری از یک منطقه ی خطر، کاری بسیار چالشبرانگیز محسوب میشود. بنابراین مسیریابی ایفاگر نقشی حائز اهمیت درVANETها میباشد. کاهش سربار شبکه، اجتناب از بروز ازدحام در شبکه، ازدحام ترافیکی و افزایش نرخ تحویل بسته مهمترین مسائل مرتبط با مسیریابی در VANETها هستند. بنابراین، انتشار و ارسال پیغامهای هشدار خطری نظیر پیامهای پیشگیری از بروز تصادف و وارد آمدن خسارت، پیامهای کنترل ازدحام، پیامهای مرتبط با شرایط جاده و سایر پیامهای فوریتی- هشداری به موقع به وسایل نقلیه ی در معرض خطر از اهمیتی ویژه برخوردار میباشد. پروتکل های ارائه شده در این حوزه، علی رغم مزایای بسیار، بدون توجه به نوع کاربرد بسته، عملیات مسیریابی را انجام می دهند.برخی از این پروتکل ها با اولویت دادن به راهبرد ارسال چند گامی بسته، موجب افزایش سربار شبکه و درنتیجه، تاخیر مضاعف بسته های اورژانس می شوند.برخی دیگر با اولویت دادن به راهبرد ذخیره و حمل، موجب تحویل بسته های اورژانس با تاخیر غیرقابل قبول می شوند. چالش های موجود در شبکه های موردی بین خودرویی از قبیل سرعت و چگالی نودها، توپولوژی پویای شبکه، عمر کوتاه لینک و محدودیت منابع بیسیم، مسیریابی را به یکی از چالش برانگیزترین زمینه های تحقیقاتی این شبکه ها تبدیل کرده است. با توجه به این مسائل و محدودیت ها، امروزه پروتکل های مبتنی بر موقعیت مکانی که از اطلاعات مختصاتی نودها در فرایند مسیریابی بهره می جویند، گوی سبقت را از سایر انواع پروتکلهای ارائه شده برای این شبکه ها ربوده اند.

کلیدواژه ها:

شبکه های موردی بین خودرویی ، پروتکل های مسیریابی ، ترافیک ، مسیریابی