پیش بینی کننده های علائم اختلال اضطراب فراگیر و مقایسه مبتلایان به اختلال مذکور با افراد عادی

هدف از پژوهش حاضر شناخت پیش بینی کننده های اختلال اضطراب فراگیر و مقایسه مبتلایان به این اختلال با افراد عادی بود . جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه تشکیل دادند که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند و نمونه در مرحله اول شامل 1053 نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در مرحله دوم پس از اجرای فهرست وارسی علائم تجدید نظر شده 90 سئوالی (SCL-90–R) ، از بین 124 نفر واجد ملاک و 109 نفر فاقد ملاک، و کنار گذاشتن افرادی که علائم سایر اختلالات را داشتند، 100 نفر در هر گروه با روش تصادفی ساده جایگزین شدند. ابزار مطالعه اخیر مشتمل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر ( نیومن و همکاران ، 2002)، فهرست وارسی علائم تجدید نظر شده 90 سوالی ، پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا ( لیدز و همکاران، 1999)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی بوهر و گاین ، پرسشنامه فراشناخت ولز و کارترایت ، سیاهه افکار اضطرابی ( بهرامی و رضوان، 1386 )، پرسشنامه ابراز هیجانی برکلی، مقیاس کنترل عاطفی ( ویلیامز، 1997) و پرسشنامه پذیرش و عمل ( هاین و همکاران، 2004) بود . نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای باورهای منفی در باره نگرانی ، فرانگرانی ، عدم تحمل بلاتکلیفی و اجتناب تجربی بیشترین سهم را در تبیین واریانس اختلال اضطراب فراگیر به خود اختصاص داده اند (?2=0/72).

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب فراگیر ، نگرانی ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، فرانگرانی ، اجتناب تجربی ، باورهای منفی درباره نگرانی