بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم هیجانی بیماران با افسردگی مداوم

هدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر طرح واره درمانی در تنظیم هیجانی بیماران با افسرگی مداوم، انجام شد. روش: برای انجام این پژوهش تعداد 40 نفر از مردان مبتلا به افسردگی مداوم، به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم (BDI-II) و مقیاس تنظیم هیجانی را تکمیل کردند. پس از اجرای پیش آزمون، 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته تحت درمان با راهبرد طرح واره درمانی قرار گرفتند. مداخلات درمانی شامل: کار کردن بر روی طرح واره های ناسازگار اولیه افراد افسرده که عبارت بودند از طرح واره های بی اعتمادی، شکست، نقص، آسیب پذیری نسبت به ضرر و زیان و بیماری و همچنین کار بر روی نیازهای هیجانی اساسی شامل: دلبستگی ایمن به دیگران (شامل نیاز به امنیت، ثبات، محبت و پذیرش)، خودگردانی، کفایت و هویت، آزادی در بیان نیازها و هیجان های سالم، خودانگیختگی و تفریح، محدودیت های واقع بینانه و خویشتن داری. پس از اتمام مداخلات درمانی، آزمودنی های هر دو گروه دوباره با مقیاس افسردگی بک و مقیاس تنظیم هیجانی مورد آزمون قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 و روش آماری تحلیل کواریانس بررسی شد. نتایج: یافته های پژوهش تفاوت معناداری را بین نمرات افسردگی و تنظیم هیجانی پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش نشان داد.

کلیدواژه ها:

افسردگی مداوم ، طرحواره درمانی ، تنظیم هیجانی