اثر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد و بازماندگی و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio

این مطالعه ی تغذیه ای به منظور ارزیابی اثر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید Mos بر روی بقا، عملکرد رشد بچه ماهی کپور معمولی cyprinus carpio، انجام گرفت. پس از دو هفته سازگاری با شرایط پرورش، تغذیه بچه ماهیان با جیره های حاوی سطوح 1% و 2% مانان الیگوساکارید انجام شد. این پژوهش به مدت 60 روز با استفاده از طرح کاملا تصادفی در 3 تیمار و 3 تکرار با تعداد 20 قطعه بچه ماهی در هر تکرار با میانگین وزن 13.2±0.5 در حوضچه های 300 لیتری ذخیره سازی شدند. در انتهای دوره پرورش و تغذیه، اختلاف معنی داری در بازماندگی بچه ماهیان در بین تیمارها مشاهده نشد p> 0/05 با توجه به نتایج بدست آمده در برخی معیارهای رشد نظیر افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و میانگین رشد روزانه اختلاف معنی داری مشاهده شد P<0.05 سطوح مورد آزمایش بر معیارهای تغذیه ای نظیر، ضریب تبدیل غذایی، و نسبت کارایی پروتئین اختلاف معنی داری نشان نداد P> 0.05 تفاوت معنی داری در مقاومت به تنش شوری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد P> 0.05. با توجه به نتایج بدست آمده تیمار 2٪ پری بیوتیک مانان الیگوساکارید در جیره بر فاکتورهای ضریب تبدیل غذایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، میانگین وزن روزانه و سرعت رشد طولی و سرعت رشد وزنی تاثیر بهتری داشت. بنابراین می توان چنین استنباط نمود که افزودن پری بیوتیک مانان الیگوساکارید در جیره با سطوح تعیین شده نمی تواند به عنوان محرک رشد بچه ماهیان کپور معمولی موثر واقع گردد، لذا لازم است در سطوح بالاتر نیز مورد تحقیق قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پری بیوتیک ، مانان الیگوساکارید ، رشد ، کپور معمولی