مناسبات فقه و تمدن اسلامی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 533

فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RHIC01_001

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1398

چکیده مقاله:

علم فقه متصدی بیان حکم پدیده های گوناگون فردی و اجتماعی است. تمدن نیز مجموعه ای از نظام های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... که از نظر جغرافیایی واحد کلانی را در یک قلمرو پهناور در بر می گیرد، و فرهنگی واحد بر تمامی اجزای آن سیطره دارد. حال این سوال رخ می نماید که چه رابطه ای بین علم فقه و تمدن است فرضیه پژوهش حاضر آن است که از آنجایی که تمدن یک پدیده متشکل از نظامات گوناگون است از همین رو تعیین مشروعیت نهادها، اختیارات آنان، وظایف آنان همگی بر عهده علم فقه است. توضیح بیشتر اینکه اصل مشروعیت تشکیل حکومت باید توسط علم فقه تبیین شود، اختیارات حاکم و کارگزاران باید توسط علم فقه تعیین شود، تشکیل نهادهای یک حکومت و مشروعیت قوای مختلف را فقه باید مشخص نماید، وظایف قوای مختلف و معیار تصمیم های خرد و کلان را فقه مشخص می کند و بالاخره به تعبیر حضرت امام (ره) فقه تئوری کامل انسان و جامعه از گهواره تا گور است . بنابراین رابطه فقه و تمدن یک رابطه کلان است و فقه به معنای حقیقی تمدن ساز است. البته این رابطه پس از شکل گیری تمدن نیز وجود دارد و همواره تمدن محتاج فقه است. هدف این پژوهش آن است که اولا رابطه علم فقه و تمدن را تبیین نماید ثانیا نظریه دخالت حداکثری فقه در تمدن را به طور صحیح و منطقی مدلل نماید. برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی تحلیلی بهره می بریم. یافته این پژوهش آن است که رابطه فقه و تمدن یک رابطه حداکثری است و هیچ تمدنی بدون استمداد از فقه، مشروعیت ندارد

نویسندگان

حسین عندلیب

استادیار گروه فقه و حقوق دانشگاه بین المللی المصطفی(ص)، دبیر علمی کنفرانس