بررسی ابنیه مسکونی با رویکرد معماری پایداردر مناطق گرم و خشک(1)

انسان همواره در طول تاریخ سعی می نماید به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند و در حقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیستی دخالت مستقیمی دارد. معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و همین طور تلفیق این دو دارای ویژگیهای منحصر به فردی ا ست که ضمن توجه به مسائل زیبا شناختی و حفظ محیط زیست پا سخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه بوده ا ست. فنون به کار رفته در این معماری بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود به وضوح دارد. عدم توجه به بنیادهای پایداری معماری سنتی ایران و عوامل گوناگون موثر بر آن پیکری فرسوده و ناپایدار از بافت شهری به جای گزارده است.با توجه به اینکه معماری سنتی ایران دارای پشتوانه ای قوی و پربار از جنبه های گوناگون پایداری است بررسی این ویژگی ها می تواند در خدمت برنامه ریزی،طراحی و مردمی نمودن محیط زندگی امروز قرار گیرد. در این را ستا سعی شده ا ست ابتدا به مبحث توسعه پایدار و معماری پایدار پرداخته شود سپس با دیدگاه برخی بزرگان این بحث آشنا شده و پس از آن نگاهی به معماری سنتی ایران و عناصر و فضاهای به کاررفته در آن شده ا ست با این تفکر که بررسی این مو ضوعات راهگشا بوده و منبع الهام و الگویی با شد و در نهایت به طراحی مجموعه ای مسکونی اقلیمی خواهیم پرداخت. در این مقاله به روش کاربردی به مطالعه وتحقیق پرداخته شده و شیوه گرداوری اطلاعات نیز به روش کتابخانه ای انجام پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری ، انرژی ، محیط زیست ، معماری سبز