بررسی تطبیقی ساختار نی و بامبو در معماری بیونیک

واژه بیونیک به بحث در ساختار موجودات زنده می پردازد،علمی که در ارتباط با موجودات زنده است.این علم به کنکاش و جست و جو در طبیعت و موجودات زنده پرداخته و از این طریق ارتباط بین طبیعت و تکنولوژی را یافته و آن را در فناوری استفاده می نماید.ساختمان باید دارای روح باشد، مهمترین کاری که معماری بیونیک انجام می دهد القاء زنده بودن یک ساختمان است.بیونیک، هنر استفاده از موجودات زنده در فناوری می باشد.خیزران که گونه ای از گیاه بامبو می باشد تا به امروز در کشور ما صرفا جنبه گیاه زینتی و یا استفاده در صنایع دستی داشته و برخلاف کشور های شرق آسیا که اقلیمی مشابه با اقلیم شمال ایران را دارد توجه خاصی به بعد معماری و استحکام آن نشده است.خیزران به عنوان یک گیاه در تمام مراحل اجرای معماری می تواند دخیل باشد از جمله در بحث سازه به عنوان جایگزینی به عنوان میلگرد، در پوسته سازی،طراحی داخلی،تولید ورق های چوبی و روکش های بامبو و... .استفاده از این گیاه در معماری کمک می کند تا توسعه معماری سبز و پایدار را ارتقاء بخشد.