آسیب های شایع ورزشی و علل ایجادکننده آن در مدارس ابتدایی استان خراسان رضوی

در سال های اولیه زندگی که دانش آموزان هنوز به لحاظ رشد عضلانی آمادگی لازم برای کارهای ظریف را پیدا نکرده اند، تاکید معلمان و مربیان ورزش برای اجرای حرکات ظریف زمینه ساز بروز آسیب های جسمی فراوانی است که بایستی مورد توجه قرار گیرد، چرا که در برخی موارد آسیب های جسمانی تا پایان عمر زندگی دانش آموز را متاثر خواهد نمود.[1]دانش آموزان بین 5 تا 7 ساعت در روز، پنج روز در هفته و حدود نه ماه از سال را در مدرسه می گذرانند. بنابراین آسیب های جسمانی در ساعت درس تربیت بدنی با توجه به جمعیت میلیونی دانش آموزان به عنوان مسئله ای مهم قابل طرح و بررسی است. آبرنتی و همکاران1 در سال 2003 در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که 20 در صد دانش آموزان در ساعت درس تربیت بدنی دچار آسیب می شوند.[4] دوراک و همکاران2 نیز در سال 2007 در بررسی های خود دریافتند که کوفتگی بیشترین آسیب در دانش آموزان می باشد.[5] افتخاری در تحقیق خود بیشترین میزان بروز آسیب در ساعت 10الی 11 صبح و 15الی 16بعد از ظهر گزارش نمود.[2] ابراهیمی و همکاران در سال 1389در تحقیقی با عنوان میزان فراوانی آسیب های ورزشی و علل مرتبط با آن در دانش آموزان پسر شرکت کننده در المپیاد سال 89 بیان نمودند که بیشترین میزان آسیب از نوع آسیب های وتری-عضلانی و کمترین میزان آسیب مربوط به آسیب های استخوانی می باشد.[3] با توجه به شیوع آسیب های متعدد میان دانش آموزان و همچنین آگاهی از امکانات، کمبودها و فضاهای ورزشی در مدارس و نحو بروز آسیب و علل بروز آنها، با انجام این تحقیق در مدارس ابتدایی استان خراسان رضوی ضمن بیان آسیب های شایعی که در ساعت درس تربیت بدنی اتفاق می افتد، علل مختلف آنها نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. بنابراین یکی از اهداف تحقیق این است که آیا بین آسیب های شایع ورزشی درساعات درس تربیت بدنی و علل ایجاد کننده آن تفاوت آماری معنی داری وجود دارد یا خیر