تعیین اثربخشی رویکرد درمانی قصه محور بر تاب آوری و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی دوره متوسطه تحصیلی آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز

یادگیری تاب آوری و مهارتهای اجتماعی از ضرورتهای زیستن در جامعه کنونی برای نوجوانان است. اگر این نوجوانان به کمتوانی ذهنی دچار باشند فراگیری این مهارتها بیش ازپیش ضرورت خواهد شد.پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد درمانی قصه محور بر تاب آوری و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی دوره متوسطه تحصیلی اجرا شد. روش این پژوهش شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان کم توان ذهنی دوره تحصیلی متوسطه در آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز بود.از بین تمامی این دانش آموزان به شیوه نمونه گیری در دسترس 20 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه به تعداد مساوی گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون بود.گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت تاثیر قصه درمانی قرار گرفتند اما گروه گواه مداخله ای را دریافت نکردند.داده های جمع آوری شده با روش آزمون تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 24 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. میانگینهای گروه آزمایش درباره هر دو فرضیه بیشتر از میانگین های گروه گواه بود و این تفاوتها (با سطح معناداری کمتر از 0/001 )معنادار بود . با توجه به نتایج آماری میتوان دریافت که رویکرد درمانی قصه محور بر افزایش تاب آوری و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان کمتوان ذهنی دوره متوسطه تحصیلی در آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز موثر بوده است .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، مهارتهای اجتماعی ، کم توانی ذهنی