ارزیابی روش های سنتی استحصال آب باران با نگرش بر مدیریت منابع آب

استحصال آب باران یکی از شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از آب باران برای مقابله با کم آبی می باشد که در مناطق مواجه با کمبود آب به سرعت در حال توسعه است. مبنای این روش،اختصاص سطح از زمین برای جمع آوری نزولات و سپس ذخیره سازی آن برای استفاده در زمان مورد نیاز می باشد. فرآیند استحصال و جمع آوری آب پدیده جدید و نوینی نیست چرا که ما فرهنگ سنتی غنی و پرباری را در این زمینه از تجربیات پیشینیان خود به یادگار داریم در واقع مرم بومی با استفاده از سال ها تجربه به درک کامل و جامع از میزان نزولات جوی به اضافه توزیع زمانی آن ها رسیده اند و با تکیه بردانش بومی سازه هایی بنا کرده اند که توانسته به خوبی از آن بهره برداری کنند. در مقاله حاضر به بررسی اهمیت انواع روش های سازه ای استحصال اب باران با توجه به حفظ منابع آبی و مدیریت بهره برداری از آن پرداخته شده و پس از آن رهکارهایی عملی در جهت افزایش بهره وری آب باتوجه به وضعیت موجود کشور ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

استحصال آب ، دانش بومی ، روش های سنتی ، کنترل سیلاب ، مناطق خشک