مقایسه تاب آوری و سازگاری زناشویی در مادران کودکان اتیسم و عادی شهر سمنان

هدف پژوهش حاضر مطالعه مقایسه تاب آوری و سازگاری زناشویی در مادران کودکان اتیسم و عادی است. روش پژوهش علی-مقایسه ای بوده و جامعه آماری پژوهش شامل والدین کودکان عادی و کودکان مبتلا به اتیسم در شهر سمنان بودند که از بین آنها 30 نفر کودکان عادی و 30 نفر کودکان مبتلا به اتیسم با روش نمونه گیری در دسترسانتخاب شدند. برای داده های این مطالعه از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون 2003 و پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر 1976 استفاده شد. تحلیل داده های بدست آمده با آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه انجام گرفت. نتایج تحلیل نشان داد که والدین کودکان طیف اتیسم و عادی از لحاظ تاب آوری متفاوت هستند، همچنین یافته ها نشان داد سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم نسبت به مادران کودکان عادی بطور معناداری کمتر است. اما در خرده مقیاس ابراز محبت تفاوت مشاهده شده بین مادران کودکان اتیسم و عادی معنادار نبود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سازگاری زناشویی ، مادران کودکان مبتلا به اتیسم ، مادران کودکان عادی