بررسی اثر بخشی آموزش کنترل بازداری و انعطاف پذیری شناختی بر کیفیت خواب _الگوی خواب و بیداری در کودکان اوتیسم

در پژوهش حاضر هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های اجرایی کنترل بازداری و انعطاف پذیری شناختی بر کیفیت خواب و الگوی خواب و بیداری در کودکان پسر دارای اوتیسم می باشد. جامعه آماری تمام کودکان پسر دارای اوتیسم شهر مشهد بوده که به شکل در دسترس با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل همراه با سنینرشدی و شاخص اوتیسم جور شده 10 کودک پسر انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. پرسشنامه گارس II برای سنجش اختلال اوتیسم به همراه مقیاس واینلند به عنوان مشخص کننده سن رشدی برای همتا سازی و پرسشنامه های 52 –(SWPAQ) ، BRIEF و پرسشنامه کیفیت خواب ( PSQI ) 1 به عنوان پیش آزمون در دو گروه اجرا شد. سپسگروه آزمایش هشت جلسه در طول یک ماه و نیم آموزش مهارت های کنترل بازداری و انعطاف پذیری شناختی را دریافت کردند. در طول این دوره گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. در انتهای دوره مجددا آزمون های فوق مورد استفاده قرار گرفتند. جلسه پیگیری پس از گذشت یک ماه از دوره به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را در نمره های عملکردهای کنترل بازداری و انعطاف پذیری شناختی برای دو گروه نشان داد. و پس از یکماه از دوره این تفاوت همچنان برقرار بود. گروه آزمایش عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل در کنترل بازداری و انعطاف پذیری شناختی داشتند؛ همچنین در کیفیت خواب و الگوی خواب و بیداری نمرات کاهش داشت که رضایت بخش می باشد.

کلیدواژه ها:

کنترل بازداری ، انعطاف پذیری شناختی ، کیفیت خواب ، الگوی خواب-بیداری