استدلال اشکار و نهان نظریه ذهن در اختلال های طیف اوتیسم

هدف مطالعه بررسی ارتباط بین شکل های استدلال اشکار و نهان و آزمودن اثر تجربه بر استدلال نهان نظریه ذهن در افراد دارای اختلال طیف اوتیسم و در بزرگسالان نورو تیپیکال نتایج از دو تکلیف استاندارد اشکار نظریه ذهن ترکیب شدند: افراد دارای اختلال طیف اوتیسم تفاوتی از بزرگسالان نورو نیپیکال در عملکرد در آزمون داستان های عجیبندارند، اما به طور معناداری نمره کمتر در آزمون ذهن خوانی در چشم ها ثبت شده. علاوه بر این در وظایف باور غلط نهان، افراد دارای اختلال طیف اوتیسم متفاوت از بزرگسالان نورو تیپیکال در باور متجانس غلط مقدماتی به دنبال. اما، متعاقبا این ازمایش آزمون تکرار می شود. اگرچه، گرایشی برای ثبات جایگاه باور متجانس غلط که به طور معناداری افزایش می یابد از آزمون اول به ازمایش آزمون دومدر افراد دارای اختلال طیف اوتیسم، متفاوت نه آزمون ازمایش از تغییر. این یافته ها حمایت می کند از مفهوم نقص نظریه ذهن نهان در اختلال های طیف اوتیسم، اما افزایش را برای ایدهای که رفتارهای نمای مقدمانی در اختلال های طیف اوتیسم ممکن توسط تجربه تحت تاثیر قرار گیرد. به علاوه، الگوی نتایج از اندازه گیری نظریه ذهن اشکارا و نهان از نظریه از دو سیستم مستقل استدلال نظریه ذهن حمایت می کند.

کلیدواژه ها:

نما مقدماتی ، اختلال های طیف اوتیسم ، نظریه ذهن