ارزیابی میزان اثر بخشی نور خورشید بر مبتلایان به طیف بیماری اوتیسم در سکونتگاه های شهری

هدف : تحقیق حاضر با هدف ارزیابی میزان اثربخشی نورخورشید در مبتلایان به طیف اوتیسم در سکونتگاه های شهری در بین مناطق خشک و مرطوب انجام شد. روش: روش تحقیق کاربردی و مطالعه مروری - تلفیقی بود. جامعه آماری، تحقیق شامل شهرهای گرگان، یزد، اراک و تهران بود که از هر شهر به صورت نمونه گیری در دسترس به ترتیب 40 8، 34 و 6 نفر و در کل 88 نفر انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 50 سوالی اوتیسم بهر کوهن مربرط به سنین 4 تا 11 ساله استفاده شد . ارزیابی روایی پرسشنامه با استفاده از نظر کارشناسان و صاحب نظران و پایایی آن نیز با روش آزمون آلفای کرونباخ 0.72 به دست آمد . یافته ها: بین شدت اوتیسم در دو جنس تفاوت معنی دار وجود دارد و همچنین شدت تابش نور خورشید (حمام آفتاب) در بروز علائم اتیسم در دوسال اول زندگی کودکان اوتیسم تاثیر دارد؛ مقدار تابش نور خورشید با بروز علائم اتیسم در دوسال اول زندگی کودکان اوتیسم رابطه دارد؛ شدت بیماری اوتیسم در شهرهای خشک و مرطوب تفاوت معنی دار دارد . نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در ساخت و طراحی منازل مسکونی، به نورگیری پنجرهها توجه بیشتری شود تا باعث جذب ویتامین D توسط مادر و کودک شود وکودکان و مادر از نور شمالی در منازل بیشتر استفاده کنند؛ تا از شدت اوتیسم کودکان کاسته شود.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، نور خورشید ، ویتامین D