پیش بینی عمر خدمت پذیری سازه های بتنی تحت اثر خوردگی به روش مونت کارلو

یکی از مهمترین پدیده های فیزیکی و شیمیایی در ایجاد خرابی سازه های بتنی پدیده خوردگی میباشد. شرایط مهاجم محیطهای خورنده به علت حمله یونهای کلرید سبب خوردگی بیش از حد میلگردهای فولادی میشوند. شبیهسازی رفتار سازه های بتنمسلح در زمینه خوردگی میتواند باعث کاهش هزینه های ناشی از خرابی و خسارات وارده گردد. از آنجایی که هریک از عوامل تاثیرگذار در تخمین عمر خدمتپذیری سازه های بتنی تحت خوردگی تابع متغییرهای تصادفی میباشند، در این مقاله روش مونت کارلو برای پیش بینی زمان شروع خوردگی و ترک خوردگی تا ایجاد خرابی، مورد استفاده قرار گرفته است.تاثیر تغییرات میانگین و انحراف معیار میزان کلرید سطحی و ضخامت پوشش بتن در سه شرایط خورنده جزرومدی پاششی و اتمسفری ساحلی و یک کیلومتر از ساحل، بررسی شده است. مطابق نتایج تحلیلها با در نظر گرفتن احتمال خرابی میانگین(%(50عمر مفید سازه در شرایط پاششی با کاور کمتر نسبت به حالت اتمسفری در حدود 6/5 سال کمتر است و مبین این امر میباشد که عدم توجه کافی به تغییرات پوشش بتن در هنگام اجرا باعث کاهش شدید عمر خدمتپذیری سازه های بتنی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خوردگی آرماتور ، تحلیل قابلیت اعتماد ، احتمال شروع خوردگی ، شبیه سازی مونتکارلو ، ترک های خوردگی