بررسی رابطه بین کیفیت زندگی والدین و سازگاری اجتماعی کودکان کم توان ذهنی

هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی والدین و سازگاری اجتماعی کودکان کم توان ذهنی است. پژوهش از نوع کاربردی و به منظور اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان معلول کم توان ذهنی شهرستان فراشبند از توابع استان فارس می باشد که یک نمونه 100 خانواری با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه سازگاری سهرابی و سامانی (1390) است که با مراجعه حضوری محقق تکمیل گردید. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون آماری رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان می دهد مقدار سطح معنی داری کیفیت زندگی می تواند تغییرات مربوط به سازگاری اجتماعی را پیش بینی کند. همچنین، آزمون فرضیه تحقیق بیانگر وجود رابطه مثبت و معنادار بین کیفیت زندگی والدین و سازگاری اجتماعی کودکان کم توان ذهنی است. تبیین یافته ها نیز بیانگر تاثیر بسیار بالای بین سطح کلی کیفیت زندگی، کیفیت روابط و صمیمیت بین والدین و میزان رضایتمندی آنها از زندگی با میزان سازگاری اجتماعی کودکان است. با استناد به نتایج نهایی، بهتر است نهادها و مسئولان ذیربط برنامه های حمایتی لازم را در راستای توانمندسازی خانواده های دارای کودک کم توان ذهنی و یا هر گروه دیگر از کودکان معلول تدوین و اجرایی نمایند.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، کیفیت زندگی ، کودکان معلول ، کم توان ذهنی