کاربرد روش چیدمان فضایی در شناخت پیکره بندی فضایی شهر

این مقاله، به مطالعه ی کاربرد روش چیدمان فضا در بررسی پیکره بندی فضایی و ساختار شهر می پردازد. شهرها به عنوان فضایی برای تعامل انسان ها، هم از رفتار و عملکرد انسان های ساکن تاثیر پذیرفته و براساس خواسته ها و نیازهای آنها شکل گرفته اند و هم شهرها و چگونگی قرارگیری فضاها در کل سیستم شهر بر نوع رفتار و عملکرد انسان تاثیر گذاشته است. این چگونگی قرارگیری فضاها در کنار هم را ساختار شهر و نحوه ی ارتباط فضاها باهم را پیکره بندی شهری می نامند. عواملی که در تحلیل رابطه ی پیکره بندی و رفتار مردم مطرح می شوند، کیفی هستند و با استفاده از روش چیدمان فضایی، به تحلیل کمی آنها پرداخته می شود. در این راستا با توجه به هدف مقاله، ابتدا به شناخت نظریه ی پیکره بندی فضایی و نیز نظریهی حرکت طبیعی و اهمیت تاثیر پیکره بندی فضایی بر روابط اجتماعی اقتصادی در معماری و شهرسازی و سپس به معرفی روش چیدمان فضا و متغیرهای تحلیلی آن می پردازیم. این روش از نظرر تکنیکی در حال رشد روزافزون می باشد و از نظر عملکردی نسبت به روش های سنتی بسیار کارآمدتر می باشد. لذا در این پژوهش به بررسی آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

شناخت فضایی ، پیکره بندی فضایی ، چیدمان فضایی ، حرکت طبیعی