جستاری در اندیشه نظریه پردازان ایرانی پیرامون تعریف انسان درمعماری
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 826
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
DPFSTS06_062
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1398
چکیده مقاله:
انسان شناسی یکی ازمهمترین دانش های بشری و الهی است که درحوزه معارف بشری تاثیری به سزا دارد. آشنایی ورسیدن به پاسخ های عقلانی درباب چیستی و ماهیت انسان، نگرش او را به خود ، هستی وخدای خویش ساماندهی وکامل می کند. باشناخت انسان می توان درتمامی علوم ازجمله معماری که به عنوان هنر و مهندسی تعریف می شود گام های درست برداشت. این نوشتار با روش تحقیق، توصیفی تحلیلی، تلاش می کند تا با بررسی وتعریف انسان شناسی،انواع آن باتوجه به مکاتب الهی وغیرالهی، جایگاه او در هستی و همین طور به تعریف جایگاه انسان در معماری از نگاه نظریه پردازان معاصر ایرانی بپردازد. آنچه که تولید فرم معماری به دست معمار می کند نوع جهان بینی درقدم اول وسپس گرایش های ذاتی واکتسابی اوست. توجه به دو دسته نیازهای انسان مادی ومعنوی افکار معمار را در طراحی و ایده پردازی منسجم می کند. معماران ایرانی نیز با معرفت به این نکات وتوجه به این مورد که هدف نهایی انسان رسیدن به تعالی و کمال است، در دنیا این امکان را فراهم می آورند تا درکنار برطرف کردن احتیاجات غیرمعنوی، امورات معنوی نیز برآورده شوند. بنابردستاوردهای این پژوهش، هر اثر معماری متناسب با مرتبه وجودی معمار، خلق می شود.که هرچه این معماری در یادآوری جایگاه انسان در این جهان،کامل تر باشد از شایستگی بیشتری برخوردار است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده رحیمه موسوی اصل
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
مهسا دلشاد سیاهکلی
استادیار گروه معماری، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران