ادبیات و محیط زیست زندگی تبسم طبیعت است

در طول تاریخ دیرینه و شکوهمند شعر و ادب فارسی، طبیعت و جلوه های زیبا و با شکوه آن، پیوسته خاستگاه و الهام بخش شعر و هنر بوده و هست و ارزش و اهمیت آن را به شکل های زیبا و گوناگون مطرح نموده اند تا آنجا که ادبیات، و شعر فارسی یکی از غنی ترین منابع شناخت، توجه و تفکر در طبیعت می باشد. هرچند اکنون بحران زیست محیطی حاصل رشد علوم تجربی، مهندسی و فناوری زندگی انسانی را بخطر انداخته و با دیدگاه های صرفا مادی، نه تنها زندگی بشر که حیات در کره زمین را بخطر انداخته است؛ اما مثل همیشه ادبیات همچون حکیمی دانا و مهربان به کمک انسانها آمده و ضمن نشان دادن این خطر بزرگ، راه درمان را در زیباترین و دل انگیزترین و موثرترین کلمات بیان می کند؛ چندی است که در مجامع علمی دیدگاهی میان رشته ای به نام نقد بوم گرا مطرح شده که می توان به وسیله آن نگرشی تازه با ملاحظات زیست محیطی به آثار ادبی داشت، ما در این مقاله ضمن معرفی این نوع نقد وپیشنه و اهمیت آن، با ذکر نمونه هایی ازاشعار شاعران فارسی زبان و با تاکید بر شعر معاصر و تکنیک تحلیل محتوا به بررسی نقش مهم و تآثیر دو جانبه محیط زیست و آفرینشهای ادبی بر یکدیگر می پردازیم.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، محیط زیست ، نقد بوم گرا ، شاعران فارسی زبان