پایداری حرارتی در عایق نانوکامپوزیت کابل ها

امروزه استفاده از پلی اتیلن به علت انعطاف پذیری، وزن کم، مقاومت در برابر پوسیدگی، قابلیت بازیافت و مقاومت در برابر رطوبت و آفات؛ در صنایعی مانند عایق بندی رسانا در صنعت برق، بسته بندی، لوله های گازرسانی و آبرسانی، و.. گسترش یافته است. با توجه به تاثیر مهمی که افزودنیها در مشخصه های ساختاری بسپارها می گذارند استفاده از نوع افزودنی با توجه به کاربرد آن بسپار موضوع مهمی است. تخریب اکسایشی پلیاتیلن از مهم ترین عوامل تخریب بوده که ممکن است در حین فرآیند و یا در مدت زمان انبارش یا در هنگام قرار گرفتن بسپارها در برابر عوامل تخریب کننده مانند نور خورشید به وجود بیاید بنابراین شناخت افزودنیها برای جلوگیری از تخریب اکسایشی بسپارها موضوع قابل توجهی است . نتایج پژوهش پراکندگی ( ANOVA) نشان داد که پارامترهای آنتی اکسیدان، دوده، نانورس و برهمکنشهای آنتی اکسیدان-نانورس و آنتی اکسیدان -دوده در مقادیر پایداری حرارتی به صورت معناداری تاثیرگذارند. همچنین آزمون پراش اشعه ایکس ساختار لایه لایه ی شده بسپار در حضور نانورس را با فاصله ی d 4/37 (d spacing) نانومتر را در کنار بسیاری یافته های دیگر تائید کرد.

کلیدواژه ها:

پایداری حرارتی ، عایق ، نانوکامپوزیت ، روکش کابل