مروری بر کاربرد نانو الیاف زیست سازگار در مهندسی بافت

مهندسی بافت،علم طراحی و تولید بافت های جدید برای ترمیم اندام های آسیب دیده و جایگزینی قسمت های از دست رفته به علت عوامل مختلف می باشد که طی سال های اخیر کانون توجهات گسترده ای بوده و تحقیقات بسیار زیادی در این زمینه صورت پذیرفته است فناوری نانوالیاف رویکرد منحصر به فردی است که توجه بسیاری از محققان را به عنوان راه حلی برای چالش های جاری در زمینه های پزشکی همچون مراقبت های سوختگی و زخم، بازسازی اعضای بدن، درمان پوکی استخوان و بیماری های مختلف مورد توجه قرار می دهد نانوالیاف انتخاب مناسبی برای اایفای نقش ماتریس خارج سلولی طبیعی در شرایط آزمایشگاهی هستند. توپوگرافی ماتریس متخلخل خارج سلولی طبیعی (ECM) نانوالیاف برای بازسازی بافت و همچنین برای انتشار مداوم داروی کپسوله شده یا عامل رشد مفید است. این امر به دلیل مقیاس نانومتری قطر الیاف ECMاست که می تواند با روش الکتروریسی و همچنین ساختار متخلخل آن شبیه سازی شود داربست های مورد استفاده در مهندسی بافت باید دارای تخلخل بالا ، خواص زیست فعالی و زیست تخریب پذیری مناسب و در عین حال خواص مکانیکی خوبی باشند در این بررسی، کاربرد نانوالیاف در شاخه های مختلف مهندسی بافت و تحقیقات انجام شده در سال های اخیر مورد مطالعه قرار گرفته است این بررسی فرصت هایی را برای توسعه مواد و تکنیک های جدید فراهم می کند که توانایی ایجاد تکنیک های تحلیلی سریع، حساس و قابل اعتماد را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، نانوالیاف ، الکتروریسی ، داربست ، زیست تخریب پذیر