نقش مسکن انعطاف پذیر جهت ارتقاء کیفیت زندگی مبتنی بر خانه های چند نسلی

توجه به کیفیت های زندگی مطلوب در واحد های مسکونی و رضایت مندی ساکنین از مسائلی بسیار مهم در ارزیابی کیفی زندگی ساکنین میباشد. در گذر زمان خانه و انسان دچار تغییراتی کمی و کیفی بسیاری می شوند و نیاز های ثابت و متغیر شکل جدیدی به خود میگیرند لذا خانه برای پاسخ گویی به نیاز افراد مستلزم تغییرات فیزیکی و عملکردی در واحد مسکونی می شود. چنانچه خانه امکان تغییر در کالبد و عملکرد را به صورت از پیش تعیین شده داشته باشد قادر به پاسخگویی نیاز های افراد را در طول زمان با توجه به تغییرات بوجود آمده را دارد. خانه های مسکونی چند نسلی که رکن اصلی آن انعطاف پذیری در کالبد و عملکرد بنا است، روشی برای ساخت مسکن از پیش برنامه ریزی شده یا به عبارتی خانه ای برای آینده می باشد. انعطاف پذیری واحد مسکونی در صدد حفظ رضایت ساکنین و افزایش کیفیت زندگی افراد خانه در بازه های زمانی مختلف می باشد. در همین راستا با افزایش رضایتمندی ساکنین از محل زندگی خود، کیفیت و کمیت های مورد نیاز محیطی افزایش یافته و بستری مناسب تر برای خانواده به عنوان مهم ترین واحد اجتماعی ایجاد میشود و همچنین رسیدن به کیفیت مناسب خانه ای برای زندگی، نه خانه ای صرفا به عنوان سر پناه توجه ویژه ای نسبت به سایر روش های ساخت مسکن دارد. به عنوان فرآیند تحقیق در نظر است پس از بیان پیشینه انعطاف پذیری، روش ها و انواع آن با توجه مستلزمات ابتدایی پرداخته شود. سپس ارتباط و تاثیرات آن با خانه و خانواده در طول زمان با توجه به تغییرات فیزیکی و عملکردی پرداخته شود. در انتها شکل گیری خانه های چند نسلی انعطاف پذیر با بررسی اهداف خرد - کلان و ارائه راهکارهای فیزیکی و عملکردی به تاثیرات انعطاف پذیری در کالبد و عملکرد توجه می شود و نیزکیفیت زندگی های لازم و ایجاد شده در روش پیشنهادی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، خانه چند نسلی ، کیفیت زندگی ، تطبیق پذیری ، تبدیل پذیری ، تغییر پذیری.