نقش خود شفقتی و ذهن آگاهی در اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه

هدف پژوهش بررسی نقش خود شفقتی و ذهن آگاهی در اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان آمل بود که از این میان 361 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور (2000)، سیاهه ی مهارت ذهن آگاهی کنتاکی بایر و همکارن (2004) و پرسشنامه شفقت خود نف (2003) جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار Spss، نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که 32/5 درصد از واریانس اضطراب اجتماعی را متغیرهای شفقت خود و ذهن آگاهی پیش بینی می کنند (P> 0/05). همین طور بین نمره کل شفقت خود (مولفه مهربانی، مولفه ذهن آگاهی، مولفه اشتراکات انسانی) و ذهن آگاهی (مولفه مشاهده گری، مولفه توصیف، مولفه تمرکز گری، مولفه پذیرش گری، مولفه عدم واکنش) با اضطراب اجتماعی رابطه منفی معنیداری وجود داشت، اما بین مولفه قضاوت خود، مولفه همانندسازی افراطی و مولفه انزوا شفقت خود با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (P> 0/05). با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که خود شفقتی و ذهن آگاهی در اضطراب اجتماعی نقش دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، خود شفقتی ، ذهن آگاهی