پویایی شناسی سیستمها: ابزار شناسایی و تحلیل موانع ایجاد سازمان یاد گیرنده

با مرور کارهای انجام شده در زمینه یادگیری سازمانی، متوجه می شویم که تلاشها در جهت ایجاد سازمان یادگیرنده به دو بخش کلی تقسیم می شوند. اول، افزایش ظرفیت جذب کنندگی بالفعل از طریق جذب، مستندسازی، و به اشتراک گذاری دانش درون و خارج سازمان و دوم، افزایش ظرفیت جذب کنندگی بالفعل از طریق بکارگیری دانش کسب، مستند، و به اشتراک گذاشته شده، در فرآیندها و روتین های سازمان جهت خلق ارزش و بهره برداری از مزایا و منافع آن. در این مقاله، با استفاده از پویایی شناسی سیستمها و با کمک مفاهیم یادگیری سازمانی، مدلی یکپارچه ارائه شده است که چرخه های علت و معلولی تشکیل دهنده آن، مسیرهایی را نشان می دهند که نیاز است طی شوند تا همزمان با انجام کارهای روتین و روزمره مبتنی بر پایه دانش اولیه حاصل از یادگیریهای قبلی، امکان ارتقاء ظرفیت جذب کنندگی بالقوه و بالفعل و دستیابی به یادگیریهای جدید فراهم شود . سپس، چالشهایی که به هنگام طی کردن این مسیرها رخ خواهند داد و مانع تکمیل چرخه های یادگیری می شوند، شناسایی شده و با کمک مفاهیم تفکر سیستمی مانند تاخیر و پیشخوران و پسخوران تحلیل گردیده اند و پیشنهادهایی جهت پاسخگویی به آنها ارائه شده است. این مدل تصویری یکپارچه از چرخه های شامل فعالیتها و فرآیندهای درون سازمان در اختیار مدیران قرار می دهد که به کمک آن می توانند بین تلاشهای مورد نیاز جهت انجام کارهای روتین و روزمره بوسیله توانمندیهای حاصل از یادگیریهای قبلی و کوششهای ضروری برای ارتقاء قابلیتها از طریق حصول یادگیریهای جدید، توازن برقرار کنند و با اجتناب از تکرار خطاهای گذشته (از طریق ایجاد و مدیریت یکپارچه سیستمی شامل درس آموخته ها، ریسکها، و تغییرات)، منابع کمیاب سازمان را به بهترین شکل ممکن در راستای حرکت به سوی رشد و توسعه و خلق ارزش و مزیت رقابتی پایدار بکار بگیرند.

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، یادگیری سازمانی ، ظرفیت جذب کنندگی بالقوه و بالفعل ، پیشخوران و پسخوران ، تاخیر ، بهره وری منابع