روانشناسی کمال در گلستان سعدی با تاکید بر عوامل تزکیه

روانشناسی کمال یکی از شاخه های جدید در علم روانشناسی است که بر اساس نظریه های بزرگانی چون فروید ، یونگ ، آلپورت ، راجرز، مزلو و دیگران شکل گرفته است . سنجش آثار بزرگان ادب پارسی با این نظریه ها پژوهشی میان رشته ای است که ضمن گشودن دریچه هایی نو در عرصه ی تحقیق و بررسی متون ، نشانگر اقتران افکار ستارگان ادب پارسی با افکار و نظریه های جدید به ویژه در عرصه ی روانشناسی شخصیت است . عواملی چون عشق ، همنشینی با خوبان ، قناعت ، حفظ سر ، تلاش و کسب حلال ، فضیلت دانش و هنر ، ارجحیت باطن اعمال بر ظواهر ، بردباری و اخلاق مداری از عوامل تکوین شخصیت سالم اند که هم در روانشناسی کمال و هم در گلستان جایگاهی خاص دارند ، اما برای بررسی این عوامل نیاز به شناخت هر چند مجمل از زندگی و تفکر سعدی و نظریه های کمال ضروری می باشد. بی شک عوامل دیگری در گستره ی تزکیه مورد توجه سعدی در گلستان بوده است که به دلیل گسترده شدن بحث و فقدان مجال، پرداختن بدانها مقدور نبود . این پژوهش به شیوه ی کتابخانه ای و با روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

سعدی ، روان شناسی ، گلستان ، کمال جویی