بررسی اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی بر بهبود خودکنترلی و خودانگاره کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی بر بهبود خودکنترلی و خودانگاره کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دبستانی که در سال 1396 به مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی واقع در شهر ساری مراجعه کردند، بودند. از میان آنان 24 نفر که مبتلا به اختلال اضطراب تشخیص داده شدند، به صورت در دسترس انتخاب گردید و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12) و کنترل (12) جاگماری شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش آموزش کاردکرد های اجرایی دریافت نمودند. در حالی که به گروه کنترل این مداخله ارائه نشد و در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خودکنترلی هومفری((1982 و پرسشنامه خودانگاره پیرز-هریس استفاده گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش کارکرد اجرایی بر بهبود خودانگاره کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی اثربخش است. آموزش کارکرد اجرایی بر بهبود خودکنترلی کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی اثربخش است.

کلیدواژه ها:

آموزش کارکردهای اجرایی ، خودکنترلی ، خودانگاره ، اختلالات اضطرابی.