دلبستگی به مادر والگوهای ارتباطی همسران

واکنش متقابل بین دو یا چند نفر که جهت انطباق و یکی کردن فعالیتهایشان برای رسیدن به هدف مشترکی، پیامهایی را رد و بدل میکنند، تعامل در روابط زوجی به معنای دادن و گرفتن میان دو شخص است که شامل الگوهای رفتاری منظم و تکرار شونده میباشد. دلبستگی و پیوند عاطفی عمیقی که با افراد خاص در زندگی خود برقرار میکنیم، باعث میشود به هنگام استرس از اینکه آنها را در کنار خود داریم، احساس آرامش کنیم. در واقع اصول دلبستگی میان کودکان و مادران آنهااساسا مشابه اصول دلبستگی در میان بزرگسالان میباشد. تفاوتهای فردی در رفتار دلبستگی بزرگسالی بازتاب باورها و انتظاراتی هستند که افراد درباره ی خودشان و روابط صمیمانه شان در رابطه ی دلبستگی قبلی داشتهاند. دلبستگی شکل گرفته نسبتا ثابت است و انعکاس نوع روابط اولیه ی فرد با مادرش میباشند. با این حساب تجارب روابط ابتدایی، مدلهای درونی و سبکهای دلبستگی ای را ایجاد میکند که بر روابط دلبسته ی بعدی اثر میگذارند و جهت گیریهای دلبستگی در روابط عاطفی بزرگسالان بر رابطه ی عاطفی آنها با فرزندان خودشان نیز تاثیر میگذارد. این مدلهای فعال ساز و جهت گیریهای دلبستگی در طول زمان نسبتا ثابت هستند، اماکاملا غیرقابل تغییر نیستند. مشکلات روان شناختی، ناسازگاریها در روابط میان فردی اختلالات بالینی اغلب ناشی از سبکهای دلبستگی ناایمن میباشند.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، مادر ، الگوه های ارتباطی ، همسران