رابطه دینداری و سلامت روان دبیرستانهای دخترانه شاهین شهر

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه دینداری و سلامت روانی دانش آموزان دبیرستان های دخترانه صورت گرفته است.این بررسی از نوع توصیفی – همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه شاهین شهر در سال تحصیلی 1393-1394 بوده است که تقریبا 2200 نفر را شامل می شدند؛ که از این تعداد 372 نفر در دو مرحله نمونه گیری با توجه به فرمول حجم نمونه کوکران انتخاب شدند که در نهایت 154 نفر موفق به تکمیل پرسشنامه ها به صورت کامل شدند.برای سنجش میزان دینداری از آزمون دینداری گلاک و استارک و برای سنجش سلامت روانی از آزمون GHQ28 استفاده شد. و تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان رابطه بین دینداری و علائم جسمانی ( (r=0/725 ، دینداری و اضطراب ( r = -0/416 )، دینداری و کارکردهای اجتماعی ( r = 0/759 )، دینداری و افسردگی ( ( r = -0/497 و دینداری و سلامت روانی بطور کلی (r=0/850) بوده است. که از این یافته ها نتیجهگیری میشود که بین دینداری و سلامت روان، دینداری و سلامت جسمانی ودینداری و عملکرد اجتماعی رابطه معنادار مستقیم وجود دارد به این معنا که هر چه دینداری افزایش یابد سلامت روانی، سلامت جسمانی و عملکرد اجتماعی افزایش مییابد و دینداری با اضطراب و افسردگی رابطه معکوس دارد به این معنا که هر چه دینداری افزایش یابد افسردگی و اضطراب کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

دینداری ، سلامت روانی ، سلامت جسمانی ، اضطراب ، افسردگی ، عملکرد اجتماعی