تاثیر سیستم های کاری با عملکرد بالا بر عملکرد کارکنان با نقش میانجی خود کارآمدی روانشناختی

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، سیستمهای کاری با عملکرد بالا و تاثیر آن بر سایر متغیرهای سازمانی، همچون عملکرد کارکنان و خودکارآمدی کارکنان مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. هدف این پژوهش تاثیر سیستمهای کاری با عملکرد بالا بر عملکرد کارکنان با توجه به نقش میانجی خود کارآمدی روانشناختی است.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کارکنان یکی از سازمانهای دولتی بود که مشخصات واحدهای مورد پژوهش را داشته و به روش تصادفی انتخاب شدند و از تعداد 470 کارمند 208 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که سه پرسشنامه سیستمهای کاری با عملکرد بالا، عملکرد شغلی و خود کارآمدی روانشناختی بین اعضای نمونه توزیع شد. که با توجه به اینکه حجم نمونه بیشتر از 200 مورد و توزیع تمامی متغیرها نرمال بود، رویکردهای مدلسازی معادلات ساختاری کوواریانس محور با نرم افزار Amos22 برای تحلیل داده ها انتخاب شد.یافته ها: نتایج نشان داد که سیستم های کاری با عملکرد بالا به ترتیب به مقدار 0.59 و 0.45 بر خود کارآمدی روانشناختی و عملکرد شغلی تاثیر گذار است و خودکارآمدی روانشناختی به میزان 0.24 بر عملکرد شغلی تاثیر گذار است. همچنین یافته ها نشان داد که خود کارآمدی روانشناختی در رابطه بین سیستمهای کاری با عملکرد بالا و عملکرد شغلی نقش میانجی جزئی دارد.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت سیستمهای کاری با عملکرد بالا در سازمان، مدیران میتوانند با بکارگیری این نظام در سازمان خود علاوه بر بهبود خودکارآمدی کارکنان، سبب بهبود عملکرد شغلی کارکنان خود شوند.

کلیدواژه ها:

سیستمهای کاری با عملکرد بالا ، خود کارآمدی روانشناختی ، عملکرد شغلی