رابطه انحصارگرایی، شمول گرایی و کثرت گرایی با صلح و دوستی

در مورد مساله حقانیت ادیان سه دیدگاه انحصارگرایی، شمول گرایی و کثرت گرایی مطرح شده است. منظور از انحصارگرایی آن است که رستگاری و رهایی که هدف نهایی دین است، منحصرا در یک دین خاص وجود دارد و پیروان سایر ادیان حتی اگر دیندارانی اصیل باشند، نمی توانند از طریق دین خود رستگار شوند و باید یگانه راه رستگاری را بشناسند. کثرت گرایی نیز دیدگاهی است که ادیان گوناگون را به رسمیت می شناسد و همه ی آنها را راهی به سوی حقیقت می داند. شمول گرایی به عنوان دیدگاه دیگر به این معناست که هر چند تنها یک دین حق وجود دارد ولی خداوند راه رهایی را به سوی ادیان دیگر نبسته و آنها را از حقیقت محروم نکرده است. در این پژوهش تلاش می شود با تحلیل هر یک از دیدگاه های مطرح شده در مباحث فلسفه دین، ارتباط انحصارگرایی، شمول گرایی و کثرت گرایی با صلح و دوستی مورد بررسی قرار گیرد. این مقاله با انتخاب دیدگاه سوم به عنوان دیدگاه صحیح، نشان می هد که با اتخاذ شمول گرایی می توان به صلح و دوستی در جهان دست یافته و از اشکالات وارده بر دیدگاه های دیگر نیز دوری نمود.

کلیدواژه ها:

انحصارگرایی ، کثرت گرایی ، شمول گرایی ، صلح