تکوین و تطور استخوان های یافت شده اسب از منطقه باستانی وشنوه قم

جانور باستان شناسی؛ اشاره به مطالعه بقایای حیوانی در کاوش های باستانی و سایت های باستانی دارد. هدف از مطالعه جانورهای باستانی پی بردن به رابطه انسانی و محیط زیست آنهاست و همچنین بررسی مقوله تکامل جانوری است. مفاهیم و روش های بسیاری برای مطالعه حیوانی در سراسر جهان در میان دانشمندان وجود دارد. استفاده از علم جانور باستان شناسی در درجه اول برای تشخیص گونه های جانوری مورد استفاده و مورد بهره قرار می گیرد و بر این اساس می توان رابطه بین گونه ها و جنس ها و مشتقات آنها از یکدیگر را درک کرد. در طبقه بندی جانوران کنونی از ریخت شناسی جانوران به بررسی پوست، پر رنگ آنها، اندازه آنها نسبت به هم و ویژگی های ژنتیکی مورد استفاده قرار می گیرد. گستردگی و بزرگی قابل ملاحظه معادن باستانی ناحیه وشنوه، به دلیل کشف اشیاء خاص از آن و قدمت آن، بر اهمیت باستانی این معادن دلالت دارد. در فصل دوم کاوش در منطقه وشنوه اشیاء با جنس های گوناگون شامل سفالینه ها، بقایای جانوری و گیاهی و آثار فلزی به دست آمد. پس از جمع آوری کلیه اشیاء یافت شده از منطقه، مطالعات باستان سنجی، مورفومتری و سیستماتیک به منظور شناسایی فسیل های استخوانی جانوری منطقه برروی استخوان ها صورت پذیرفت. به منظور انجام مطالعات تخصصی، قطعات استخوانی سالم و شکسته را از هم جدا کرده و 270 قطعه استخوانی سالم از آنها به دست آمد. سپس برای هر کدام از آنها شناسنامه اختصاصی به منظور مطالعات تطبیقی بیشتر تهیه شد. مطالعات به منظور تشخیص جنس و گونه استخوان ها براساس کلیدهای شناسایی موجود انجام گردید. در مجموعه مورد بررسی 22 قطعه استخوانی مربوط به جانور اسب بود. این استخوان ها اسب 38% دندان، 14% دندان نیش، 5% استخوان زند، 19% استخوان قاپ، 5% استخوان پاشنه، 10% استخوان لگن، 5% استخوان کشکک، 5% استخوان ران می باشد. از ویژگی های مهم این مجموعه، وجود استخوان سایر جانوران اهلی و وحشی در منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

جانورباستان شناسی ، فسیل جانوری اسب ، منطقه وشنوه