پروپولیس، خواص و کاربردهای آن
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 440
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BEEPC01_087
تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398
چکیده مقاله:
بیان مسئله: طب سنتی و درمان با داروهای گیاهی در ایران قدمتی طولانی دارد و در کنار داروهای گیاهی، استفاده از خواص پزشکی و دارویی فرآورده های کندو، از قرن ها پیش در کشورهای مختلف جهان به خصوص کشور ما متداول بوده است. امروزه به دلیل آثار مضر استفاده از داروهای شیمیایی، مواد سنتی مانند پروپولیس بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. هدف پژوهش: هدف از این مطالعه، معرفی اجمالی پروپولیس و بیان خصوصیات و مواد تشکیل دهنده آن می باشد. همچنین برخی از کاربردهای جدید این ماده در زمینه های مختلف به طور خلاصه بیان می شود. یافته ها و نتیجه گیری: به طور طبیعی پروپولیس از 30% موم، 50% صمغ، % 10 چربی های ضروری آروماتیک و مواد معطر گیاهی و % 5 پولن تشکیل شده است. اثرات ضد باکتریایی این ماده روی باکتری ها و قارچ های مختلف مشخص شده، عصاره الکلی آن به واسطه ی دارا بودن فلاونوئیدها، دارای خواص ضدجهشی می باشد. بره موم در درمان بیماری های دهان، همچنین بیماری واژینوزیس باکتریایی به کار رفته است. بره موم در بالا بردن سیستم ایمنی بدن جوجه های گوشتی نیز موثر می باشد.همچنین، تاثیر بهتر Lip Balm حاوی 5 % موم، در درمان بیماری هرپس تناسلی مشخص شده، و استفاده از آن در مواد آرایشی نشان دهنده رنج وسیعی از فواید می باشد. در نهایت می توان گفت که موم همچنانکه از دیرباز کاربردهای سنتی مختلفی داشته، در عصر جدید نیز خواص آن بیش از پیش آشکار شده و کاربردهای بیشتری در زمینه های مختلف پیدا کرده است.
نویسندگان
شکوفه سادات اعتمادزاده
دانشجوی دکتری رشته میکروبیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
فاطمه السادات قریشی
دانشجوی دکتری رشته میکروبیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
محمد ربانی خوراسگانی
دانشیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان