بررسی دانش و نگرش دانشجویان دانشکده علوم پزشکی گراش در مورد زنبور درمانی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 469

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEEPC01_032

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398

چکیده مقاله:

بیان مسئله: زنبوردرمانی یکی از انواع شیوه های طب سنتی است که امروزه در بسیاری از کشورها ازآن در جهت درمان و پیشگیری بیماری ها استفاده می شود. هدف: این مطالعه در جهت بررسی آگاهی و نگرش دانشجویان علوم پزشکی گراش در مورد زنبور درمانی انجام شد. مواد و روش: این یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که 150 دانشجو در آن با روش نمونه گیری خوشه ای- تصادفی انتخاب و شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخت بود که روایی و پایایی آن بررسی شد. داده ها جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی آنالیز شدند. یافته ها: 12% اصطلاح زنبور درمانی را شنیده بودند. 2 % درمورد آن آگاهی خوب و 66 / 8 % آگاهی متوسط داشتند. نسبت به انجام آن جهت پیشگیری و درمان بیماریها 7 / 37 % نگرش مثبت و 5 / 55 % نظری نداشتند. 66 / 46 % آنرا یک روش علمی می دانستند. 11 / 31% معتقد بودند که زنبوردرمانی به میزان روش های درمانی رایج اثربخش هست. 60 % وجود محتوا درمورد زنبوردرمانی را در دروس لازم می دانستند. والدین، رسانه، طبیب محلی و اینترنت بیشترین منابع کسب اطلاعات بود. بین سن، جنس، رشته، مقطع و سال تحصیلی، وضعیت تاهل، محل سکونت با میزان آگاهی ارتباط معنیداری وجود نداشت. بین محل سکونت و سال تحصیلی با میزان نگرش ارتباط معنادار وجود داشت ( 002 / 0=P). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که دانشجویان آگاهی کم و نگرش متوسط در مورد زنبوردرمانی داشتند. این مساله هم به ضرورت بررسی میزان اثربخشی و مشخص کردن جایگاه علمی این روش در پیشگیری و درمان بیماریها دلالت دارد و هم اینکه محتوایی از زنبوردرمانی را در دروس علوم پزشکی گنجاند تا این روش نیز مورد شناخت دانشجویان قرار گیرد.

نویسندگان

امیر منصوری

مربی دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،

زینب مشک بو

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،

فاطمه نیکویی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،

محمدجواد زارعی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،