آسیب شناسی پژوهش های قرآنی و حدیثی در حوزه تغذیه و درمان

بیان مساله: قرآن کریم و سنت پیشوایان معصوم، یکی از منابع معرفت و دانش در حوزه های گوناگون است، از جمله در حوزه تغذیه و درمان گزاره ها و سفارش هایی در قرآن و حدیث یافت می شود و برخی از پژوهشگران در سطوح مختلف به گردآوری، تدوین و تحقیق در اینباره پرداخته اند. از دیدگاه تفسیر قرآن و حدیث پژوهی این دست پژوهش ها در معرض آسیب ها و خلل هایی غیرقابل اغماض است. شناسایی و بررسی این آسیب ها به تخصص در حوزه قرآن و حدیث نیاز دارد. هدف پژوهش: شناسایی و بررسی آسیب های موجود در پژوهش های حوزه آیات و احادیث تغذیه و درمان. روش و چگونگی انجام پژوهش: این پژوهش بر پایه مطالعه برخی از آثار در حوزه تغذیه و درمان و مقایسه استدلال ها و استنادهای موجود در آن با اصول و قواعد تفسیر و فهم حدیث شکل گرفته است. یافته ها و نتیجه گیری: آنچه در پژوهش های قرآنی حوزه تغذیه و درمان مغفول واقع می شود، توجه به سیاق آیات قرآنی است. در بسیاری از آثار این حوزه، تنها وجود نام میوه یا خوراکی در قرآن دلیل بر امتیاز و برتری آن دانسته شده است. در حالی که سیاق بسیاری از این آیات هیچ دلالتی بر برتری آن میوه یا خوراکی ندارد، بلکه گاه بر کاستی و منقصت آن دلالت می کند. یافته ها و پژوهش ها در احادیث از دو سو آسیب پذیر است: نخست صدور حدیث از پیشوای معصوم است که بر پایه قوانین علوم حدیث، رجال و درایه باید احراز شود و دوم دلالت متن حدیث است که از چهار منظر؛ مخاطب حدیث، جامع نگری، کلیت عرفی و میل شخصی باید مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آیات تغذیه و درمان ، احادیث تغذیه و درمان ، سیاق آیات ، احراز صدور ، دلالت حدیث